Δημήτρη Γκιώνη, [Τα φιλοζωικά αισθήματα της Λιλής Ζωγράφου]

[...]

Είναι γνωστό ότι η συγγραφέας Λιλή Ζωγράφου, που είχα τη χαρά να συνδέομαι μαζί της με φιλία, είχε αδυναμία στα ζώα. Μια γάτα κι ένας σκύλος συνυπήρχαν πάντα αρμονικά στο διαμέρισμά της. Φρόντιζε μάλιστα ο σκύλος να είναι μικρόσωμος, αναλόγου σχήματος με τη γάτα, ώστε να τα πηγαίνουν καλύτερα. Και είναι επίσης γνωστό, ότι όσο πιο μικρά είναι τα σκυλιά τόσο περισσότερο φωνάζουν.

Χαλούσε τον κόσμο όταν χτυπούσα την πόρτα του σπιτιού της. Μόλις όμως μ’ έβλεπε, σταματούσε κι ερχόταν κοντά μου να εισπράξει το χάδι μου. «Καταλαβαίνω αν ένας άνθρωπος είναι καλός ή κακός από τον τρόπο που τον υποδέχεται το σκυλί μου», έλεγε. Και: «Γιατί δεν παίρνεις ένα σκυλί, αφού τόσο τ’ αγαπάς και σ’ αγαπάνε». «Επειδή δεν αντέχω τη φροντίδα του». «Πάντως σε βλέπω να γερνάς μ’ ένα σκυλί».

[...]

[πηγή: Δημήτρης Γκιώνης, «Τραυματικές ιστορίες με κατοικίδια», περ. Η λέξη, τχ. 177/178 (Σεπτ.-Δεκ. 2003) 793]