Γιώργου Σεφέρη, «Οι σύντροφοι στον Άδη»

νήπιοι, οι κατά βους Υπερίονος Ηελίοιο
ήσθιον· αυτάρ ο τοίσιν αφείλετο νόστιμον ήμαρ.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Αφού μας μέναν παξιμάδια
τί κακοκεφαλιά
να φάμε στην ακρογιαλιά
του Ήλιου τ' αργά γελάδια

που το καθένα κι ένα κάστρο
για να το πολεμάς
σαράντα χρόνους και να πας
να γίνεις ήρωας κι άστρο!

Πεινούσαμε στης γης την πλάτη,
σα φάγαμε καλά
πέσαμε εδώ στα χαμηλά
ανίδεοι και χορτάτοι.

[πηγή: Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα, φιλολ. επιμ. Γ.Π. Σαββίδης, Ίκαρος, Αθήνα 1972, σ. 14]

εικόνα