Ιωάννη Γρυπάρη, «Τρελλή χαρά»

Με γυμνό πόδι στα πλούσια λουλούδια
με ξέπλεγα στις αύρες τα μαλλιά της
πετά η τρελλή Χαρά με τα τραγούδια,
παιδούλα δροσερή σα μοσχομπάτης.

Σαν πεταλούδα βελουδένια χνούδια
τινάζει απ' τα πολύχρωμα φτερά της
και στα τετράξανθά της τα πλεξούδια
κάτι αντιφέγγει σα μεσημεριάτης.

Και τη χαρά της δεν κρατάει στα στήθια,
μα εκεί που τρελλά κράζει: τί μου λείπει;
νά σου πετιέται από τα κουφολίθια

Η γρηά η Ηχώ και της φωνάζει: η λύπη!
είμαι γρηά και ξέρω· μόνον αν πάθης,
μπορείς και τί 'ναι η χαρά να μάθης.

[πηγή: Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Σκαραβαίοι και τερρακόττες, φιλ. επιμ. Αθηνά Κοβάνη, Νεοελληνική Βιβλιοθήκη - Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 2001, σ. 100]