H πατρίδα τραγουδάει (28η Oκτωβρίου)
Οι Έλληνες συνέχιζαν να αντιστέκονται. Με κίνδυνο της ζωής τους, εκείνοι που συμμετείχαν στην Αντίσταση* μοίραζαν κρυφά προκηρύξεις κι έγραφαν στους τοίχους συνθήματα που καλούσαν τον ελληνικό λαό να διώξει τους κατακτητές.
Μια ανάλογη σκηνή περιγράφει το τραγούδι «Ακορντεόν» σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη και μουσική του Μάνου Λοΐζου. Άκουσέ το και τραγούδησέ το μαζί με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές σου.
Τρεισήμισι σχεδόν χρόνια κράτησε η Κατοχή. Στο διάστημα αυτό πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους... Έφτασε, όμως, η πολυπόθητη στιγμή της απελευθέρωσης. Η γαλανόλευκη υψώθηκε πάλι στην Ακρόπολη. Οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα, όλοι ήταν έξω στους δρόμους, αγκαλιάζονταν και φιλιόνταν με δάκρυα στα μάτια...
Η χαρά και η αισιοδοξία, που πλημμυρίζει τις καρδιές όλων σε τέτοιες στιγμές, εκφράζεται μέσα από τους στίχους του ποιητή Νίκου Γκάτσου:
Εμείς που μείναμε θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ’ αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι*
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Άκουσε ολόκληρο το ποίημα «Εμείς που μείναμε» μελοποιημένο από το «Σταύρο Ξαρχάκο. Τραγουδά η Βίκυ Μοσχολιού και χορωδία.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
Στο σημερινό μάθημα μιλήσαμε για το ρόλο που έπαιξε η μουσική στον αγώνα των Ελλήνων το 1940 και μάθαμε τραγούδια γι’ αυτή την ιστορική επέτειο.
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ: ελευθερία, αγώνας, πόλεμος 1940, τραγούδι, αντίσταση, τέχνη |