ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 43
Ο τόπος που ζω
1. Το λιμάνι του Ρεθύμνου
Με λένε Μανόλη και είμαι Κρητικός. Γεννήθηκα και μένω στο Ρέθυμνο, μια όμορφη πόλη στην καρδιά της Κρήτης. Η πόλη μου είναι η πρωτεύουσα του νομού Ρεθύμνου, που είναι ο πιο ορεινός νομός του νησιού με ψηλότερο βουνό τον Ψηλορείτη. Στο βόρειο και το νότιο μέρος του νομού υπάρχουν παραλίες που συγκεντρώνουν πολύ κόσμο το καλοκαίρι. Άλλες μεγάλες πόλεις του νομού είναι το Πέραμα, το Σπήλι και τα Ανώγεια. Oι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Αλλά ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα το Ρέθυμνο. Η παλιά πόλη είναι χτισμένη πάνω σε ακρωτήρι γύρω από το κάστρο Φορτέτζα. Περπατώντας στα στενά δρομάκια της συναντάς όμορφα κτίρια από την εποχή των μενετών και των Τούρκων, όπως βενετσιάνικα αρχοντικά, τουρκικές βρύσες, βυζαντινές και ενετικές εκκλησίες. Τα βήματά σου θα σε οδηγήσουν στο βενετσιάνικο λιμάνι με τον τουρκικό φάρο. Πέρα από την παλιά, απλώνεται η σύγχρονη πόλη. Έχει καλή ρυμοτομία, πολυώροφα κτίρια, αρκετό πράσινο και μεγάλα ξενοδοχεία κατά μήκος της παραλίας. Στο Ρέθυμνο λειτουργούν τμήματα του Πανεπιστημίου Κρήτης και γι' αυτό στην πόλη συγκεντρώνονται πολλοί φοιτητές και οργανώνονται πολλές εκδηλώσεις. |
Από το χθες στο σήμερα
Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο καλά ξέρεις τον τόπο σου; Ποια είναι η διαδρομή του μέσα στο χρόνο; Ο δάσκαλος μάς ανέθεσε να κάνουμε μια εργασία στο σχολείο με θέμα: «Το Ρέθυμνο από το χθες στο σήμερα». Ήταν μια δουλειά ενδιαφέρουσα, που άρεσε σε όλους πολύ, γιατί μάθαμε πολλά πράγματα για την πόλη μας, που μας ήταν άγνωστα. Να τι έγραψε η δική μου ομάδα:
Ταξιδεύοντας μέσα στο νομό συναντάς κτίρια και μνημεία που θυμίζουν προηγούμενες εποχές. Έτσι μπορείς να γνωρίσεις την ιστορία της περιοχής στο πέρασμα των αιώνων. Πολύτιμες πληροφορίες μας δίνουν και τα ευρήματα που βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Το Ρέθυμνο κατοικήθηκε για πρώτη φορά στα προϊστορικά χρόνια. Στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Ρίθυμνα και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Δυστυχώς πολύ λίγες μαρτυρίες έχουμε από εκείνη την εποχή. Στη ρωμαϊκή περίοδο όμως έχασε τη δύναμή του και μετατράπηκε σε ένα μικρό χωριό. Αυτή ήταν η εικόνα της περιοχής και στα βυζαντινά χρόνια. Την εποχή των μενετών, όταν κατασκευάστηκε το λιμάνι, το Ρέθυμνο άρχισε να αναπτύσσεται και πάλι και έγινε μια αξιόλογη πολιτεία. Τότε κατασκευάστηκαν κτίρια που είχαν διαφορετική αρχιτεκτονική με καμάρες και έντονα χρώματα τα οποία σώζονται ακόμη και σήμερα. Αργότερα, όταν η περιοχή έπεσε στα χέρια των Τούρκων, τζαμιά και μιναρέδες καθώς και τουρκικά σπίτια προστέθηκαν στην παλιά πόλη δίνοντάς του μια ιδιαίτερη γραφικότητα. Την εποχή της Τουρκοκρατίας για μια ακόμη φορά η πόλη παρήκμασε. Oι κάτοικοι όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσαν να απελευθερωθούν. Oι επαναστάτες πολλές φορές έβρισκαν καταφύγιο και βοήθεια στη μονή Αρκαδίου, που βρίσκεται λίγο έξω από το Ρέθυμνο. Τελικά το κατάφεραν και ενώθηκαν με την ελεύθερη Ελλάδα το 1913. |
Άκρως οικογενειακόν
Από τους συγγενείς μου αγαπώ πιο πολύ τον παππού μου, τον πατέρα του πατέρα μου. Ο παππούς μένει στα Μεσκλά, ένα χωριό έξω από τα Χανιά, στους πρόποδες των Λευκών Ορέων. Μ' αρέσει πολύ να τον επισκέπτομαι και να τον ακούω να μου διηγείται ιστορίες για τα ονόματα στην Κρήτη. Ο παππούς μου έχει εξηγήσει πως τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν επώνυμα. Όταν άρχισαν να τα χρησιμοποιούν μαζί με τ' όνομά τους, σε κάθε περιοχή κράτησαν και μια κατάληξη, όπως το -ακης στην Κρήτη. Το επώνυμο τους είχε σχέση ή με το επάγγελμά τους ή το παρατσούκλι τους. Έτσι συνέβη και με μας. Κάποιος από τους προπάππους μας ήταν λυράρης. Όλοι τον θαύμαζαν και τον αγαπούσαν, γιατί έπαιζε πολύ όμορφα. Σ' όλα τα πανηγύρια και τις γιορτές τον περίμεναν πώς και πώς για ν' αρχίσει το γλέντι ... Κι όταν τους ρωτούσαν πότε θα ξεκινήσει ο χορός και το τραγούδι, απαντούσαν «σαν προβάλλει ο Μανόλης, σαν προβάλλει ο Μανόλης». Κι έτσι τελικά πήρε το όνομα Μανόλης Σαμπροβαλάκης, που είναι σήμερα και το δικό μου επώνυμο και νιώθω πολύ περήφανος γι' αυτό.
|
Το πανηγύρι
Πριν από μερικές μέρες ο παππούς μού έστειλε ένα γράμμα, για να με καλέσει στο πανηγύρι που γίνεται κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο στο χωριό. «Μανολιό μου, Σε λίγες μέρες θα ξημερώσει 14 του Αυγούστου. Μεγάλη μέρα γιατί την επομένη θα γιορτάζει η Χάρη Της. Θα φορέσω την καλή μου φορεσιά και τα καινούρια μου στιβάνια για να πάω να παίξω λύρα στο πανηγύρι. Σου αγόρασα και σένα μια φορεσιά και σε περιμένω για να πάμε μαζί. Θα μαζωχτεί πολύς κόσμος, ντόπιοι και ξένοι, στην πλατεία του χωριού μας στα Μεσκλά. Θα φάμε, θα πιούμε και θα χορέψουμε. Πάνω στους πάγκους θα μας περιμένουν πολλές κρητικές νοστιμιές: παξιμάδια, καλιτσούνια, πιλάφι, γραβιέρες, μυτζήθρες, ρίφια, και πολλή τσικουδιά. Θα φάμε να πάρουμε δύναμη, γιατί μετά έχει και χορό. Θα δεις τις κοπελιές, τις λυγερόκορμες και τους λεβεντονιούς να χορεύουν πεντοζάλη, συρτό, καστρινό και σούστα. Και θ' ακούσεις μαντινάδες, πολλές μαντινάδες να μιλούν για τη θάλασσα, το νησί, τη λεβεντιά, τον έρωτα.
«Στην Κρήτη πάει η λεβεντιά και η αντρειοσύνη αντάμα και μαντινάδα γίνεται το γέλιο και το κλάμα» |
2. Η Φορτέτσα
Τα βήματά μας μάς οδήγησαν στη νότια πλευρά, στο υπαίθριο θέατρο «Ερωφίλη», όπου όλο το καλοκαίρι οργανώνονται από το δήμο πολιτιστικές εκδηλώσεις. Κατηφορίσαμε και βγήκαμε από τη Μεγάλη Πόρτα (Πόρτα Γκουόρα) που οδηγεί στην αγορά. Πεινασμένοι απολαύσαμε ξεροτήγανα φτιαγμένα με παραδοσιακά κρητικά προϊόντα: μέλι, πορτοκάλι και ελαιόλαδο.
Πηγές φωτογραφίων
|