Ιστορία (Δ΄ Δημοτικού) - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)
ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39 Η Καρχηδόνα ήταν αποικία των Φοινίκων στην Αφρική. Η Ρώμη ανησύχησε πολύ από την ανάπτυξη της πόλης αυτής. Ακολούθησαν συγκρούσεις στη στεριά και τη θάλασσα, με τελικό αποτέλεσμα την καταστροφή της Καρχηδόνας.
Oι Φοίνικες είχαν αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με τους κατοίκους της Ισπανίας. Η Ισπανία τότε είχε το εμπόριο του χρυσού και του κασσίτερου. Μεγαλύτερη αποικία των Φοινίκων ήταν η Καρχηδόνα, η οποία εξουσίαζε πολλές περιοχές στη βόρεια Αφρική, την Ισπανία και τη Σικελία. Με τον καιρό έγινε η πιο πλούσια πόλη του κόσμου. Ρωμαίοι και Καρχηδόνιοι ήρθαν σε σύγκρουση και πολέμησαν με πείσμα αναμεταξύ τους. Oι πόλεμοι αυτοί κράτησαν διακόσια χρόνια περίπου. Oνομαστή υπήρξε η εκστρατεία που έκανε ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας εναντίον της Ρώμης. Oι Ρωμαίοι διέθεταν ισχυρό στόλο και κατείχαν πολλές και πλούσιες περιοχές. Ήταν δύσκολο να τα βάλει κάποιος μαζί τους. O Αννίβας σκέφτηκε κάτι πολύ τολμηρό, να μεταφέρει τον πόλεμο στην ίδια την Ιταλία. Επειδή όμως δεν ήταν εύκολο να γίνει αυτή η επιχείρηση από τη θάλασσα, προσπάθησε από την ξηρά. Ξεκίνησε με πολύ στρατό, ιππικό και ελέφαντες από την Ισπανία και πέρασε τα Πυρηναία. Διέσχισε μέσα σε άπειρες δυσκολίες τις Άλπεις και έκανε εισβολή στην Ιταλία.
1. Η πορεία του Αννίβα 
|
Oι Ρωμαίοι με πολλές δυνάμεις προσπάθησαν να του φράξουν το δρόμο προς τη Ρώμη, αλλά νικήθηκαν. O Αννίβας αργότερα έφτασε μπροστά στη Ρώμη και αυτό έκανε τους Ρωμαίους να νιώσουν πανικό. Δε στάθηκε όμως πολύ εκεί. Προτίμησε να κατακτήσει τη νότια Ιταλία. O καιρός περνούσε και οι Ρωμαίοι αποφάσισαν να κάνουν απόβαση στην ίδια την Καρχηδόνα. Oι Καρχηδόνιοι ένιωσαν τον κίνδυνο και αναγκάστηκαν να καλέσουν τον Αννίβα να σταματήσει τις επιχειρήσεις στην Ιταλία και να γυρίσει πίσω. Τελικά οι Ρωμαίοι με αρχηγό το Σκιπίωνα νίκησαν τους Καρχηδόνιους στη Ζάμα (202 π.Χ.). Εκεί νικήθηκε ο Αννίβας για πρώτη φορά. Oι Καρχηδόνιοι αναγκάστηκαν να πληρώσουν πολλά χρήματα και να διαλύσουν το στόλο τους. Αργότερα η Καρχηδόνα άρχισε πάλι να αναπτύσσεται. Αυτό δεν άρεσε στους Ρωμαίους. Bρήκαν κάποια αφορμή, έστειλαν πάλι στρατό και την κατέστρεψαν από τα θεμέλια (146 π.Χ.). παράθεμα 1
Θα 'ρθει μια μέρα…
2. Ερείπια από την αρχαία Καρχηδόνα
O Σκιπίωνας, ο Ρωμαίος στρατηγός, βλέποντας την Καρχηδόνα να καίγεται και να πέφτει στην πιο μεγάλη δυστυχία, λένε ότι δάκρυσε και έδωσε την εντύπωση ότι κλαίει για την τύχη των εχθρών του. Για πολλή ώρα κλείστηκε στον εαυτό του και κατάλαβε πως και οι πόλεις και οι λαοί και οι άρχοντες και όλα πρέπει κάποτε, όπως και ο άνθρωπος, να αλλάξουν τύχη. Αυτό συνέβη και με το Ίλιο, την πρωτεύουσα της Τροίας, που ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια ευτυχισμένη πόλη. Το ίδιο συνέβη και με το κράτος των Ασσυρίων, των Μήδων και των Περσών, που στον καιρό τους ήταν τα μεγαλύτερα κράτη. Έτσι έγινε και με το κράτος του Αλέξανδρου, που το άστρο του έλαμψε τελευταία. Τότε λοιπόν θυμήθηκε και είπε αυτούς τους στίχους του Όμηρου: «Θα έρθει μέρα να χαθεί η Τροία η ιερή, ο Πρίαμος και ο λαός του δυνατού Πρίαμου».
Πολύβιος, 28ο βιβλίο, 22 (39,6) (διασκευή)
|
παράθεμα 2
Διάλογος Αννίβα και Σκιπίωνα
3. O Αννίβας, ο θρυλικός αρχηγός των Καρχηδονίων
O Αννίβας συναντήθηκε με το μεγάλο του αντίπαλο το Σκιπίωνα. Αφού είπαν πολλά και διάφορα, ρώτησε ο Σκιπίωνας: -Ποιον θεωρείς μεγαλύτερο στρατηγό; -Τον Αλέξανδρο της Μακεδονίας, απάντησε ο Αννίβας. - Και γιατί; -Διότι με πολύ μικρό στρατό νίκησε μεγάλη δύναμη. - Δεύτερο ποιον θεωρείς; -Tον Πύρρο, είπε ο Αννίβας. Αυτόν δεν τον ξεπέρασε κανένας στην τακτική. - Και ποιον θεωρείς τρίτο; -Τον εαυτό μου! Τότε γελώντας ο Σκιπίωνας είπε: -Φαντάζομαι τι θα έλεγες, αν με είχες νικήσει. -Τότε θα θεωρούσα τον εαυτό μου ανώτερο από τον Αλέξανδρο και τον Πύρρο, απάντησε ο Αννίβας.
Βαγγέλης Μιλλεούνης, Ιστορικά Ανέκδοτα, σελ.109 - 110 (διασκευή)
παράθεμα 3
Το δύσκολο πέρασμα από τις Άλπεις
O στρατός των Καρχηδονίων, αφού ανέβαινε στις Άλπεις για εννιά ολόκληρες μέρες, σταμάτησε και στρατοπέδευσε για δύο μέρες. Αυτό το έκανε ο Αννίβας, για να δώσει την ευκαιρία σ' αυτούς που σώθηκαν να ξεκουραστούν και ταυτόχρονα να περιμένει εκείνους που έμειναν πίσω. Στις κορυφές των Άλπεων έπεφτε χιόνι, γιατί πλησίαζε χειμώνας. Την επόμενη μέρα άρχισε το κατέβασμα. O δρόμος που κατέβαινε ο στρατός ήταν στενός και κατηφορικός, ενώ το χιόνι ξεγελούσε και δεν ήξερε κανείς πού να πατήσει, με αποτέλεσμα να πέφτει στους γκρεμούς… Μεγάλη δυσκολία είχαν στο πέρασμα τα φορτηγά ζώα και οι ελέφαντες, διότι οι κορυφές των Άλπεων και τα μέρη από τα οποία γίνεται το κατέβασμα είναι γυμνά από βλάστηση και υπάρχει χιόνι όλο το χρόνο. Ακόμη είχαν τελειώσει τα τρόφιμα και ο στρατός βρισκόταν σε κακή κατάσταση και εξαιτίας της πείνας. Μετά από δρόμο τριών ημερών ανάμεσα σε γκρεμούς έφτασε σε μέρη πεδινά. O Αννίβας είχε χάσει όμως πολλούς στρατιώτες, άλογα και φορτηγά ζώα, από τα ρεύματα των ποταμών, τις χαράδρες και από τους εχθρούς που τους χτυπούσαν ακόμη και με πέτρες από τα υψώματα. Το πέρασμα από τις Άλπεις κράτησε δεκαπέντε μέρες.
Πολύβιος, Ιστορία Γ, 53 - 56, αποσπάσματα (διασκευή)
|
