Στην ενότητα αυτή θα μάθεις:

• Να μιλάς για τα συναισθήματά σου.
• Ουσιαστικά, επίθετα και ρήματα, για να εκφράζεις αυτά
  που αισθάνεσαι.
• Να βρίσκεις τα αντίθετα συναισθήματα.
• Να κλίνεις το ρήμα νιώθω και άλλα ρήματα όπως αυτό.
• Να σχηματίζεις φράσεις με επίθετα που δηλώνουν «πιο πολύ».
• Να κλίνεις τα θηλυκά ουσιαστικά σε –ου.

• Τι νομίζεις πως νιώθουν τα παιδιά στις παραπάνω εικόνες;
• Πώς το κατάλαβες;
• Πώς νομίζεις ότι νιώθει ο Αλέξανδρος ο ποντικός;
• Από πού το κατάλαβες;
• Μπορείς να περιγράψεις την έκφραση όλων;

Το παιδί με το ακορντεόν

Ευτυχώς για όλους, ο δάσκαλος δεν άργησε να έρθει. Η καρδιά του Σέργιου χτυπούσε δυνατά.

- Συγχαρητήρια, παιδί μου, κέρδισες την υποτροφία του ωδείου
μας. Θα χαρώ να σ' έχω μαθητή! είπε ο δάσκαλος φανερά συγκινημένος.

Ο ενθουσιασμός των τριών παιδιών ήταν απερίγραπτος. Ο μπαμπάς και η μαμά του Σέργιου δάκρυσαν από χαρά. Όσο για τον Σέργιο, ένιωθε σαν να πετάει στα σύννεφα!

Το παιδί με το ακορντεόν άρχισε να παίζει το τραγούδι τους, «Το τραγούδι της φιλίας», και μαζί του
τραγουδούσαν οι φίλοι του, οι γονείς του, ο δάσκαλός του κι όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί.

Ο Σέργιος με τη βοήθεια της Ελπίδας και του Άγγελου κέρδισε μια υποτροφία στη μουσική. Όμως το πιο σπουδαίο ήταν ότι όλοι μαζί κέρδισαν το βραβείο της φιλίας.

Μάρω Θεοδωράκη, «Το παιδί με το ακορντεόν», εκδ. Ελληνικά Γράμματα,
εικονογράφηση Μαρία Πεπονά

• Τι κέρδισε ο Σέργιος;
• Ποιοι τον βοήθησαν;
• Γιατί χτυπούσε δυνατά η καρδιά του Σέργιου;
• Γιατί ένιωσε ο Σέργιος σαν να πετά στα σύννεφα;
• Γιατί ενθουσιάστηκαν τα παιδιά;
• Οι γονείς του Σέργιου δάκρυσαν, επειδή λυπήθηκαν;
• Ποιο βραβείο κέρδισαν όλοι;

Δεν έχεις πού να κοιμηθείς
δανείσου το παπούτσι μου.
Δεν έχεις πού να ζεσταθείς
δανείσου την καρδιά μου.

Δεν έχεις πού να πιεις νερό
ξεδίψασε στο δάκρυ μου.
Δεν έχεις πού να ονειρευτείς
δανείσου τα όνειρά μου.

Γιώργος Μαρίνος

Για να εκφράσουμε
αυτά που νιώθουμε,
έχουμε και ουσιαστικά
και ρήματα;

Ναι, έχουμε ουσιαστικά
και ρήματα, όπως επίσης πολλά
επίθετα και πολλές εκφράσεις.

Πήγαινε στη σελίδα 27 του Τετραδίου Εργασιών και θα βρεις στην άσκηση 1 πολλά ρήματα, επίθετα και ουσιαστικά για τα συναισθήματα.

Ένα δεντράκι ταξιδεύει

Η δροσοσταλίδα που κρεμάστηκε σε μια βελόνα του μικρού πεύκου, για να κοιμηθεί, άκουσε το δεντράκι να κλαίει.

- Τι έχεις δεντράκι; το ρώτησε τρυφερά.

- Είδα απόψε στο όνειρό μου πως ταξίδευα. Ξύπνησα και βλέπω πως δεν έχω κάνει ούτε ένα βήμα από τη θέση μου, έκλαψε πιο δυνατά το δεντράκι.

- Τι έχει, αδελφούλα μου, το δεντράκι; ρώτησε μια δεύτερη δροσοσταλίδα, που κρεμόταν λίγο πιο πέρα.

- Το δεντράκι θέλει να ταξιδέψει, εξήγησε η πρώτη.

- Μακρινό ταξίδι;

- Δεν ξέρω, θα το ρωτήσω.
Έσκυψε η δροσοσταλίδα στο δακρυσμένο δεντράκι.

- Θέλεις να πας μακριά;

- Ναι, πολύ μακριά. Θέλω να πάω στην άκρη της γης!

- Πού είναι η άκρη της γης, φίλε;

- Να, μακριά στο αντικρινό βουνό.

Γαλάτεια Σουρέλη, «Ο αγέρας παίζει φλογέρα», εκδ. Πατάκη

• Γιατί είναι λυπημένο το δεντράκι;
• Πού θέλει να φτάσει το δεντράκι;

Μαζί είναι καλύτερα

Ο Λουκάς, ο Αρμπέν και η Χαρά πηγαίνουν στην εξοχή, για να πετάξουν χαρταετούς. Καθένας προσπαθεί να στείλει το δικό του πιο ψηλά από τους άλλους.
Τεντώνονται, τρέχουν, λαχανιάζουν, αμολούν την καλούμπα, μα δεν τα καταφέρνουν. Οι χαρταετοί τους χορεύουν σαν μπαλαρίνες. Όμως αντί να πάνε προς τα πάνω, κάνουν τρελές τούμπες και προσγειώνονται στο έδαφος. Κοντεύουν να σχιστούν. Αν συνεχίσουν έτσι, σε λίγο δε θα μπορούν να ξαναπετάξουν. Τα παιδιά νιώθουν απογοήτευση.
- Παιδιά, ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί με ένα χαρταετό! προτείνει η Χαρά.
Η ιδέα τούς αρέσει. Διαλέγουν τον αετό του Αρμπέν, που έχει τα λιγότερα τραύματα. Του δένουν την ουρά του αετού της Χαράς, γιατί είναι πιο μακριά από τις άλλες, και βάζουν την καλούμπα του Λουκά, που δεν έχει κόμπους.
Ο Λουκάς κρατά ψηλά με τα δυο του χέρια το χαρταετό κόντρα στον άνεμο και νιώθει υπερήφανος, ο Αρμπέν κρατά την ουρά, για να μην μπλεχτεί, και η Χαρά ξετυλίγει συνεχώς την καλούμπα. Όλα γίνονται με προσοχή και με τάξη. Τα τρία παιδιά συνεργάζονται και ο χαρταετός τους αρχίζει ν' ανεβαίνει… ν' ανεβαίνει… να πετά σαν αληθινό πουλί στον αέρα! Όλο και πιο πολύ κερδίζει ύψος, θαρρείς και πάει να συναντήσει τα σύννεφα. Τα παιδιά τον καμαρώνουν με ενθουσιασμό και υπερηφάνεια.

Γράφουν σ' ένα χαρτάκι τα τέσσερα ονόματα μαζί και στέλνουν με την καλούμπα «τηλεγράφημα» νίκης στον ουρανό. Ο ήλιος τούς χαμογελά, ζεσταίνοντας με τις ακτίνες του τη φιλία τους.

• Τι κατάφεραν οι τρεις φίλοι; Πώς;
• Γιατί άραγε έγραψαν τέσσερα
  ονόματα, αφού ήταν τρεις;

Ο χαρταετός

Ψηλά πετά και μου γελά
κι εκεί στα σύννεφα γελά.
Γερά το σπάγκο του κρατώ.
Αχ! πώς ν' ακούσει ό,τι του πω;

Χαρταετέ, θέλω κι εγώ
μαζί μ' εσένα ν΄ ανεβώ.
Να δω κορφές, καμπαναριά,
να δω τα' αρνάκια στην πλαγιά.

Βασίλης Χαρωνίτης

Αναζήτησε πληροφορίες
για την ιστορία των χαρταετών.

Πήγαινε στις σελίδες 28, 29, και 30 του Τετραδίου Εργασιών και κάνε τις ασκήσεις 2, 3, 4, 5 και 6.

Η αλεπού κι ο λέλεκας

Το λελέκι προσκλήθηκε μια μέρα σε δείπνο από την αλεπού.

Ενθουσιάστηκε με την πρόσκληση και πήγε στη φωλιά της αλεπούς χαρούμενο και πεινασμένο. Φτάνοντας όμως εκεί, διαπίστωσε πως η αλεπού είχε μαγειρέψει σούπα αραιή και την είχε σερβίρει σε πιάτα τόσο ρηχά, που το ράμφος του δεν κατάφερνε ούτε μια γουλιά να ρουφήξει. Αναγκάστηκε να παρακολουθεί την οικοδέσποινα να τρώει του καλού καιρού κι όταν πια τελείωσε το φαγητό της, την αποχαιρέτησε κι έφυγε πάντα πεινασμένο.

Την επόμενη μέρα ήρθε η σειρά του λέλεκα να προσκαλέσει την αλεπού σε δείπνο. Η αλεπού ευχαριστήθηκε με την πρόσκληση, σαν έφτασε όμως, είδε πως το λελέκι είχε μαγειρέψει σούπα πηχτή και την είχε σερβίρει σε ψηλά βάζα. Έχωνε το ράμφος του βαθιά και απολάμβανε το φαγητό του, ενώ η αλεπού, ανίκανη να χώσει τη μουσούδα της στο βάζο, αναγκάστηκε να παρακολουθεί νηστική. Όταν τελείωσε το λελέκι, της είπε χαμογελαστά: «Το παράδειγμά σου ακολουθώ, τίποτε παραπάνω».

Πήγαινε στη σελίδα 30 του Τετραδίου Εργασιών και κάνε την άσκηση 7.

• Πώς ένιωσε το λελέκι, όταν η αλεπού τού σέρβιρε τη σούπα σε ρηχό πιάτο;
• Τι σκέφτηκε να κάνει το λελέκι; Γιατί;
• Πώς ένιωσε η αλεπού, όταν το λελέκι σέρβιρε τη σούπα σε ψηλά βάζα;
• Τι νομίζεις ότι ένιωσε το λελέκι, όταν είπε στην αλεπού: «Το παράδειγμά σου ακολουθώ, τίποτε παραπάνω»;