Στη βιβλιοθήκη
Τα παιδιά κανόνισαν να πάνε στη βιβλιοθήκη. Ήθελαν να επιστρέψουν το βιβλίο για τα πουλιά.
Πήγαν στην αίθουσα με τα παιδικά βιβλία. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι ράφια με βιβλία. Βιβλία μεγάλα και βιβλία μικρά, βιβλία χοντρά και βιβλία λεπτά. Βιβλία με σκληρό εξώφυλλο και βιβλία με μαλακό εξώφυλλο. Βιβλία παλιά και βιβλία καινούρια. Πάνω από τα ράφια ήταν κολλημένες αφίσες για βιβλία και εικόνες με ήρωες βιβλίων. Στη μέση υπήρχαν δύο μεγάλα τραπέζια με καρέκλες. Σε μια γωνιά τα παιδιά είδαν ένα χαλί με πολλά μαξιλάρια.
Η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης τους καλημέρισε και τους ρώτησε τι βιβλία θα ήθελαν.
- Πείτε μου, παιδιά! Τι σας ενδιαφέρει; Στα βιβλία μπορούμε να βρούμε τα πάντα.
Ζητώ ένα βιβλίο με ήρωες ανθρώπους και το ξεφυλλίζω.
Χτες εγώ ζήτησα ένα βιβλίο με ήρωες ανθρώπους
και το ξεφύλλισα.
Ο Άρης ζήτησε ένα βιβλίο με παραμύθια. Η Αγγελική ζήτησε ένα βιβλίο με περιπέτειες. Ο Σαμπέρ ένα βιβλίο με πληροφορίες για τα ζώα του δάσους.
Η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης έφερε πολλά βιβλία με τα θέματα που της ζήτησαν τα παιδιά. Τα παιδιά έκατσαν στα μαξιλάρια και ξεφύλλισαν τα βιβλία. Η Μαρίνα άρχισε να διαβάζει το βιβλίο που διάλεξε. Ο τίτλος του ήταν « Το γαϊτανάκι»*.
* Το γαϊτανάκι: είναι ένας χορός και μαζί παιχνίδι. Όλα τα παιδιά πιάνονται σε κύκλο και χορεύουν.
Για να δανειστεί η Μαρίνα το βιβλίο, πρέπει να γράψει το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου. Βοήθησέ τη.
Συγγραφέας:
Ευγένιος Τριβιζάς
Τίτλος:
Τα τρία μικρά λυκάκια
Συγγραφέας:
Τίτλος:
Γράψτε έναν κατάλογο με τους τίτλους των βιβλίων που έχετε στην τάξη σας.
Να σας διαβάσω;
Λίγες μέρες μετά, η Μαρίνα διαβάζει στους φίλους της ένα κομμάτι από το βιβλίο « Το γαϊτανάκι».
Μια φορά, δεν πάει καιρός, ζούσε σ' ένα μικρό χωριό, κάπου εδώ κοντά, ένας άνθρωπος πολύ σοφός και πολύ γέρος. Η πλάτη του ήταν σκυφτή – τόσο σκυφτή, που η άσπρη του γενειάδα άγγιζε τη γη. Είχε διαβάσει τα βιβλία όλου του κόσμου και είχε μάθει τις γλώσσες όλων των ανθρώπων.
Ζούσε απόμερα, σ' ένα μικρό σπιτάκι, ολομόναχος. Στην κήπο του φύτρωναν και άνθιζαν όλων των λογιών τα λουλούδια: τριαντάφυλλα, τουλίπες, μαργαρίτες, κυκλάμινα, ζουμπούλια και όμορφα κατακόκκινα γαρίφαλα. Οι συγχωριανοί του πολύ τον αγαπούσαν και όλοι τον φώναζαν «ο κυρ Νικόλας ο Γαρίφαλος».
Εγώ όταν ήμουν μικρός, έτρεχα συνέχεια
και δε σταματούσα.
Κάποιο δειλινό, όταν ο ήλιος καλησπέριζε τη νύχτα, που σκαρφάλωνε πίσω από το βουνό, τρία κοριτσάκια πέρασαν μπροστά από τον κήπο του κυρ Νικόλα, τραγουδώντας τούτο το όμορφο τραγούδι:
Αν όλα τα παιδιά της Γης
πιάναν γερά τα χέρια,
κορίτσια, αγόρια στη σειρά
και στήνανε χορό,
ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη Γη μας θ' αγκάλιαζε, θαρρώ.
Ζωρζ Σαρή
Σαρή, Ζ. Το γαϊτανάκι. 200412. Αθήνα: Πατάκης.
Η εικονογράφηση είναι της Α. Μακρή και προέρχεται από την πρωτότυπη έκδοση.
- Και τι έκανε μετά ο κυρ Νικόλας; ρωτάει ο Σαμπέρ.
- Έκανε έναν απλό υπολογισμό, λέει η Μαρίνα. Αν όλοι οι νέοι όλου του κόσμου, αγόρια και κορίτσια, δώσουν τα χέρια μια ορισμένη μέρα, σε μια ορισμένη στιγμή, μπορούν να φτιάξουν ένα γαϊτανάκι γύρω από τη Γη και όλοι μαζί, αγαπημένοι, να τραγουδήσουν και να χορέψουν. Ο κυρ Νικόλας αποφάσισε να κάνει το γύρο του κόσμου και να μιλήσει σε όλους για την ιδέα του. Ήταν σίγουρος πως θα την καταλάβουν και θα τη δεχτούν.
Το Αλφαβητάρι με τον Ήλιο
Ύστερα ο Ορφέας διάβασε στους φίλους του ένα κομμάτι από ένα παλιό αλφαβητάρι.
Ο Ρήγας καπετάνιος
Μια βαρκούλα ήταν δεμένη στην ακρογιαλιά.
«Να η βάρκα του γερο-Κοσμά! Την παίρνουμε να πάμε ταξίδι;» λέει ο Ρήγας
«Θα μας δει, και θα χαλάσει τον κόσμο από τις φωνές» είπαν τ' άλλα παιδιά.
«Δε μαλώνει ο γέρο-Κοσμάς» λέει ο Ρήγας.
Λίγα παιδιά πήγαν μαζί με το Ρήγα. Ζύγωσαν τη βάρκα και πήδησαν μέσα. Λύνουν το σκοινί και τραβούν μακριά. Ωραία που πηγαίνει η βαρκούλα με το κάτασπρο πανί! «Καλό ταξίδι! Χαιρετίσματα στους δικούς μας!» τους φωνάζουν από την ακρογιαλιά.
σ γ σ β
Ξαφνικά φύσηξε δυνατός αέρας. Ύστερα άστραψε ο συννεφιασμένος ουρανός και μπουμπούνισε. Τι μπόρα ήταν εκείνη! Πρώτη φορά είδαν να πέφτει τόσο νερό.
Η θάλασσα θύμωνε και φούσκωνε. Η βάρκα πήγαινε εδώ και 'κει.
Ζαλισμένος ο Ρήγας δεν ξέρει τι να κάμει.
Μα να, τους βλέπει ο Σγουρός, ο ψαράς. Πηδά σε μια βάρκα και πηγαίνει κοντά τους. Σε λίγο τους βγάζει στην ακρογιαλιά. Όλοι τους είναι καταμουσκεμένοι.
«Ε, καπετάνιε!» λέει ο Σγουρός στο Ρήγα. «Δε φτάνει μοναχά η βάρκα, χρειάζεται και ο καραβοκύρης!»
Δημαράς, Α. (επιμ.) 1976. Το Αλφαβητάρι με τον Ήλιο. Αθήνα: Ερμής.
Η εικονογράφηση είναι του Κ. Μαλέα και προέρχεται από την πρωτότυπη έκδοση.
-
Τι πρότεινε ο Ρήγας στα άλλα παιδιά;
-
Γιατί νομίζεις πως δεν πήγαν όλα τα παιδιά μαζί του;
-
Τι συνέβη ξαφνικά;
-
Τι είπε στο Ρήγα ο Σγουρός, ο ψαράς;
-
Τι νομίζεις ότι εννοούσε;
Ανεβαίνω, κατεβαίνω και στο σπίτι μπαίνω, βγαίνω.
Τη μουσούδα μου πλένω, φιόγκο στην ουρά μου δένω,
ήσυχη ποτέ δε μένω.
Όταν θυμώνω, με τη γάτα μαλώνω και μετά φιλιώνω.
Θα γράψουμε το δικό μας βιβλίο
- Κύριε, πήγαμε στη δημοτική βιβλιοθήκη και είδαμε πολλά βιβλία. Διαβάσαμε για την περιπέτεια του Ρήγα στη θάλασσα, διαβάσαμε και για έναν άνθρωπο που αγαπούσε πολύ τα βιβλία, τον κυρ Γαρίφαλο, είπε ο Άρης.
- Μακάρι να μπορούσαμε να γράφαμε κι εμείς βιβλία, είπε η Ιωάννα.
- Μπορείτε να γίνετε κι εσείς συγγραφείς. Να γράψετε δικές σας ιστορίες. Καθένας σας μπορεί να σκεφτεί μια περιπέτειά του, μια αστεία ιστορία, κάτι που τον έκανε να χαρεί ή να στεναχωρηθεί. Θυμάστε τότε που ήρθε στην τάξη μας το σκυλάκι της Ιωάννας; είπε ο δάσκαλος.
- Α, ναι, κύριε φώναξε η Ελένη. Θα γράψω εγώ γι' αυτό.
- Εγώ θα γράψω για τη μέρα που ζωγραφίσαμε όλοι μαζί τη μάντρα του σχολείου, είπε ο Δαμιανός.
- Κι εγώ θα πω για τη ζαβολιά της γάτας στην παράσταση του Καραγκιόζη, είπε η Ιωάννα.
- Εγώ να περιγράψω την επίσκεψη μας στο Ναυτικό Μουσείο; ρώτησε η Φωτεινή.
- Θα κάνουμε ένα βιβλίο. Θα κάνουμε ένα μεγάλο βιβλίο, φώναξε ο Γιάννης.
- Θα κάνουμε ένα μεγάλο βιβλίο με ιστορίες της τάξης μας, συμπλήρωσε ο Πέτρος.
- Θα είναι το ημερολόγιο της τάξης μας, είπε ο δάσκαλος.
- Και τι θα κάνουμε με τα λάθη της ορθογραφίας; ρώτησε ο Κωνσταντίνος.
- Θα τα διορθώσουμε με τη βοήθεια του λεξικού, είπε ο δάσκαλος. Μόλις θα τελειώσετε τις ιστορίες σας, θα τις γράψουμε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μετά θα εικονογραφήσουμε το βιβλίο, ζωγραφίζοντας όλες τις σελίδες του και το εξώφυλλο. Θα γράψουμε τον τίτλο και το βιβλίο μας θα είναι έτοιμο.
Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής
Άνοιξε το βιβλίο σου στη σελίδα 17. Παρατήρησε τη ζωγραφιά.
Συμπλήρωσε ό,τι λείπει. Θα μάθεις τι έγραψε ο Δαμιανός.
Ζωγραφιές στη μάντρα
Μια μέρα είπαμε στην τάξη να ζωγραφίσουμε τη μάντρα του σχολείου. Ήρθαν και οι γονείς μας. Η μαμά της Φωτεινής έφερε κουλουράκια. Ζωγραφίσαμε μια καμηλοπάρδαλη,
Εγώ πασάλειψα κατά λάθος το χέρι του Γιάννη. Ο Γιάννης έπεσε πάνω στα κουλουράκια. Δεν τα έλιωσε όλα. Ήταν πολύ νόστιμα.
Εγώ θα γράψω την ιστορία της ζωής μου.
Έκθεση βιβλίου
Η ιδέα που είχαν τα παιδιά της πρώτης τάξης να φτιάξουν βιβλίο άρεσε σε όλους. Έτσι όλες οι τάξεις του σχολείου άρχισαν να φτιάχνουν βιβλία. Αποφάσισαν να τα παρουσιάσουν στην έκθεση βιβλίου του σχολείου τους. Η διευθύντρια του σχολείου ετοίμασε μια ανακοίνωση.
2ο Δημοτικό Σχολείο
Αιγαίου 12
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Στις 22 Μαΐου θα γίνει στο σχολείο μας, όπως κάθε χρόνο, έκθεση παιδικού βιβλίου. Στην έκθεση θα υπάρχει μεγάλη ποικιλία βιβλίων. Γονείς και παιδιά θα μπορέσουν να τα ξεφυλλίσουν και να διαλέξουν.
Φέτος στην έκθεση οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας θα παρουσιάζουν τα βιβλία που δημιούργησαν ομαδικά.
Ώρες λειτουργίας: 5-8 το απόγευμα
Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες.
Η διευθύντρια
Χριστίνα Μελά.
Η πρώτη τάξη σκέφτηκε να ετοιμάσει τις προσκλήσεις για την έκθεση βιβλίου.
Ιωάννα: |
Εμείς θα ετοιμάσουμε την πρόσκληση. |
Πέτρος: |
Εμείς θα ετοιμάσουμε την πρόσκληση για την έκθεση. |
Ελένη: |
Εμείς θα ετοιμάσουμε την πρόσκληση για την έκθεση του βιβλίου. |
Δαμιανός: |
Εμείς θα ετοιμάσουμε την πρόσκληση για την έκθεση του βιβλίου στο σχολείο. |
Τα παιδιά έφεραν διάφορες προσκλήσεις για να πάρουν ιδέες.
Κάθε πρόσκληση μας δίνει ορισμένες πληροφορίες.
Διαβάστε προσεκτικά τις προσκλήσεις.
Αντίο , όνειρά μου
Ήμουνα σε μια θάλασσα
απέραντη, γαλάζια,
γοργόνες με νανούριζαν,
μου κάναν χίλια νάζια.
Μετά στο δάσος βρέθηκα
μαζί με τις μαϊμούδες
και έτρωγα φραγκόσυκα
με δυο χοντρές αρκούδες.
Αχ, αντίο, όνειρά μου,
πρέπει τώρα να ξυπνήσω,
τη δασκάλα ποιος ακούει
στο σχολείο αν αργήσω.
Στον Άρη προσγειώθηκα,
τους εξωγήινους είδα,
μα απ' το διαστημόπλοιο
έφυγε μία βίδα.
Και ξαφνικά ακούστηκε
μία φωνή ξιδάτη,
ήτανε η μανούλα μου:
«Για σήκω απ' το κρεβάτι!».
Αργυρώ Κοκορέλη
Κοκορέλη, Α. 2004. Αντίο, όνειρά μου.
Αθήνα: Ελληνικά γράμματα.
Η εικονογράφηση είναι
της Φ. Στεφανίδου και προέρχεται
από την πρωτότυπη έκδοση.