Μου χαρίζεις την ουρά σου;
Ένα απόγευμα ο παππούς διαβάζει στα παιδιά
ένα παραμύθι. Έξω βρέχει.
- Κάποτε ήταν ένας σκύλος που δεν του
άρεσε η ουρά του. Ήθελε μια άλλη ουρά.
- Αλεπού, χάρισέ μου τη γούνινη ουρά σου.
- Όχι. Ζήτα από το γουρούνι τη γυριστή
ουρά του.
- Γουρούνι, χάρισέ μου τη γυριστή
ουρά σου.
- Όχι. Κάθε ζώο έχει την ουρά
που του ταιριάζει.
Ου oυ
Το σύννεφο έφερε βροχή
Ο σκύλος ζήτησε κι από άλλα ζώα την ουρά τους. Ποια ζώα ήταν;
Βάλε σε κύκλο τις λέξεις που έχουν ου και θα το μάθεις.
η αρκούδα
ο λύκος
ο κάστορας
το άλογο
η στρουθοκάμηλος
το κουνέλι
Τι ουρά να μου ταιριάζει;
Φουντωτή ή πουπουλένια;
Παρδαλή ή λουλουδένια;
Μια ουρά με μαύρες βούλες
ή με κόκκινες καρδούλες;
Με βάρκα και σωσίβιο
- Νύχτωσε. Ώρα να γυρίσουμε σπίτι!
- Ο κήπος πλημμύρισε.
- Και τώρα; Πως θα περάσουμε;
- Βρήκα τη λύση! Με βάρκα.
- Σιγά μη βάλουμε και σωσίβιο!
- Ένα κουτάβι στο πεζούλι!
- Είναι μόνο του μέσα στη βροχή.
- Πάω να το βοηθήσω.
Ββ Ωω
Το σύννεφο έφερε βροχή
Συμπλήρωσε τα Ω ω που λείπουν. Βάλε τόνο όπου χρειάζεται.
Θα μάθεις τι τραγουδάει ο πράσινος βάτραχος στη βροχή.
_ρα για χορό!
Τρέχ_, γελά_ και βουτά_,
τη βροχή την αγαπά_.
Συμπλήρωσε τα Β β που λείπουν και διάβασε
τι απαντάει ο πιτσιλωτός βάτραχος.
_αρέθηκα να ζω μες στη _ροχή,
_ουτιές να ρίχνω ως το πρωί.
Με ένα παπούτσι για καράβι
ταξιδεύει το κουτάβι.
Κάνει τα χέρια του χωνί,
βάζει δυνατή φωνή.
-Το καράβι μου βουλιάζει
κι όπου να 'ναι σκοτεινιάζει.
Μόνος στο σκοτάδι
- Πώς βρέθηκες εδώ κουταβάκι;
- Μάλλον έχασε το δρόμου του.
- Καλά, και πως ανέβηκε στο πεζούλι;
- Θα πάτησε στη σανίδα.
- Το καημένο, μόνο του στο σκοτάδι
και τη βροχή. Τρέμουν τα ποδαράκια του.
- Με λίγα χάδια στη μουσούδα θα είναι
μια χαρά.
- Δώστε του και λίγο γάλα.
Δ δ
Το σύννεφο έφερε βροχή
Συμπλήρωσε τα Δ δ που λείπουν και διάβασε
τι σκέφτεται το κουτάβι.
_ε θέλω γάλα, ούτε μακαρονά_α!
_ώσε μου _υο κόκαλα μεγάλα.
Δε φοβάμαι το σκοτάδι.
Είμαι δυνατό κουτάβι.
Οι αστραπές δε με τρομάζουν
κι οι βροντές με διασκεδάζουν.
Χωρίς φως
- Ωχ! Σκοτάδι!
- Και φοβερές αστραπές.
- Μη φοβάστε! Ιωάννα, φέρε το φακό.
Κι εγώ, όταν ήμουν μικρός,
φοβόμουν τις αστραπές.
Φοβόμουν όμως περισσότερο
το δυνατό φύσημα του ανέμου.
Τότε η γιαγιά μου, η Φανή,
μου έλεγε μια ιστορία.
Φ φ
Το σύννεφο έφερε βροχή
Τι ιστορία λέει ο παππούς;
Συμπλήρωσε τα Φ φ που λείπουν και διάβασε.
Κάθε _ορά που ο άνεμος _υσά δυνατά,
είναι γιατί οι νεράιδες έχουν γάμο.
Τότε στήνουν χορό
από τη γη
μέχρι τα σύννε_α.
_υσά και η τραγουδιστή _ωνή τους
είναι το σ_ύριγμα του ανέμου.
Λαϊκή παράδοση από τη Ζάκυνθο
και τη Λακωνία, ελεύθερη διασκευή.
Πολίτης, Ν. 1994. Παραδόσεις. Αθήνα: Γράμματα
Παραμύθι, μύθι, μύθι
το κουκί και το ρεβίθι,
εμαλώνανε στη βρύση.
Και περνάει η φακή
και τα βάζει φυλακή.
Και η φάβα τής φωνάζει:
«Φακή, άσ' τα, δεν πειράζει».
Το παράξενο ταξίδι της Συννεφένιας
- Ξέρω και εγώ ένα παραμύθι για τον άνεμο
και τη βροχή.
« Ο βασιλιάς Φωτιάς, η Συννεφένια και
η κόρη τους η Χιονένια ζούσαν σε ένα
παλάτι. Ο Φωτιάς δεν τις άφηνε να βγουν
έξω ποτέ. Στερέωνε την πόρτα με ένα
βαρύ ξύλο.
Μια μέρα όμως το ξέχασε. Τότε
ο Άνεμος φύσηξε δυνατά κι άρπαξε
τη Συννεφένια. Την πήρε μαζί του
στο ταξίδι του…
Ξ ξ
Το σύννεφο έφερε βροχή
Τι λέει ο Άνεμος στον Ήλιο;
Συμπλήρωσε τα Ξ ξ που λείπουν και διάβασε.
_ημέρωσε, Ήλιε.
Ε_ήντα πέπλα μετα_ένια
φτιά_ε για τη Συννεφένια.
Ταξιδεύει η Συννεφένια
με του Ανέμου τα φτερά.
Χίλια δάκρυα μεταξένια
στο ταξίδι της σκορπά.
Ψιχάλες
…Ο Φωτιάς έψαχνε σε όλη τη γη, πουθενά
η Συννεφένια. Ο Άνεμος πετούσε ψηλά
με τη Συννεφένια στα φτερά του.
«Θέλω να δω την κόρη μου» έλεγε
η Συννεφένια και δάκρυζε. Ψιχάλες τότε
έπεφταν στη διψασμένη γη.
Ο Άνεμος της φώναζε: «Κλάψε όσο θες,
στη γη δεν ξαναγυρνάς». Τότε το κλάμα της
δυνάμωνε και γινόταν βροχή.»
Ψ ψ
Το σύννεφο έφερε βροχή
Αστέρι, που θα βρω
τη μαμά μου;
Μάζεψε από το δρόμο
τις λέξεις που έχουν ψ.
Ύστερα ρώτα τον Άνεμο.
Βοήθησε τη Χιονένια.
Βάλε σε κύκλο τις λέξεις που έχουν ψ.
ψαλίδι ψάρι
δαχτυλίδι
ψωμί φτερό
ταψί
Όταν δακρύζει η Συννεφένια,
ψιχάλες πέφτουν απαλά.
Ψηλά κοιτά τότε η Χιονένια,
στο σύννεφο χαμογελά.
Πουπουλένια σύννεφα
Πού πουλάνε πουπουλένια σύννεφα;
Στων ονείρων τα παζάρια.
Πού πουλάνε πουπουλένια όνειρα;
Στων παιδιών τα μαξιλάρια.
Ποιος τινάζει φτερωτά παπλώματα
και στη γη πέφτουν νιφάδες;
Τ' ουρανού ποιος πλενει τα πατώματα
και γεμίζουν σαπουνάδες;
Ποιος μετράει προβατάκια αμέτρητα
και τα όνειρα ποτίζει;
Ποιος χαϊδεύει νυσταγμένα βλέφαρα
και το σύννεφο δακρύζει;
Θωμάς Μοσχόπουλος, Ξένια Καλογεροπούλου
για το θεατρικό έργο Μια ιστορία με ιστορίες του Τζ. Ροντάρι.
Κυπουργός, Ν. 2001. Τα μυστικά του κήπου (ψηφιακός δίσκος).
Αθήνα: Σείριος
Καλά Χριστούγεννα, καλή χρονιά
Καλά Χριστούγεννα, καλή χρονιά
Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα,
πρώτη γιορτή του χρόνου
για βγείτε, δείτε, μάθετε
πως ο Χριστός γεννάται.
Γεννάται και ανατρέφεται
με μέλι και με γάλα.
Το μέλι τρώνε οι άρχοντες
το γάλα οι αφεντάδες.
Εμείς εδώ δεν ήρθαμε
να φάμε και να πιούμε,
παρά σας αγαπούσαμε
κι ήρθαμε να σας δούμε.
Δώστε μας και τον κόκορα,
δώστε μας και την κότα,
δώστε μας και πεντ' έξι αυγά
να πάμε σ' άλλη πόρτα.
Κάλαντα Πελοποννήσου
Εμμανουήλ Τζάνες, Η προσκύνηση των Μάγων
Νικηφόρος Λύτρας, Τα κάλαντα
Χριστουγεννιάτικο στολίδι
Οδηγίες
Ζωγραφίζουμε πάνω στο φελλό
το πρόσωπο του Αϊ-Βασίλη.
Χώνουμε στο φελλό
κομματάκια από σύρμα
για χέρια και για πόδια.
Από το κόκκινο κουρέλι
φτιάχνουμε τα ρούχα
και το καπέλο του.
Κολλάμε το καπέλο στο κεφάλι του.
Υλικά
Περιοδικό Γέφυρες
Γέφυρες, 7. Νοέμβριος-Δεκέμβριος
2002, σελ.42